Yürümek

Insanin tüm tanrilari, tüm devletleri, tüm kanun koyuculari, özetle, bu dünyanin belirleyeni erkek olduguna göre, erkegin gerek kendisiyle gerekse disi bildigi her seyle kurdugu marazli iliskiden hareketle, insanin ve tüm canlilarin esenligi icin biricik cözümü dogada ve dolayisiyla uygarlik elestirisinde arayan metinlerden olusacak Kisacasi dizimizin ikinci kitabi, Yürümek. Adini bugünün terminolojisiyle ilk cevre aktivistleri arasinda anabilecegimiz, Amerikan askincilik akiminin önde gelen temsilcilerinden düsünür, yazar, sair Henry David Thoreaudan yürümeye övgü; Yürümek, Umay Özenin cevirisiyle...Gecen kasim ayinda hatiri sayilir bir günbatimi yasadik. Ufak bir dere yatagi da bulunan bir cayirda yürüyorduk; günes, soguk ve kursuni günün sonunda batmadan hemen önce, nihayet ufuktaki acikliga erip, adeta sabah günesiymiscesine parildayan yumusacik isinlarini karsi taraftaki kuru otlarin, agac gövdelerinin, sirttaki cali meselerinin üzerine düsürdü ve gölgelerimiz, sanki bizler onun isigindaki birer toz zerresiymisiz gibi, cayirin dogusuna dogru alabildigine uzadi. Bir dakika öncesine kadar hayal dahi edemeyecegimiz bir isikti bu; ve hava öyle ilik, öyle dingindi ki cayiri cennete cevirmek isten degildi. Bunun tekrarlanmayacak, tek seferlik bir olay olmadigini, sonsuz sayida aksam sürgit gerceklesecegini, orada yürüyen son cocugu neselendirip yüreklendirecegini düsündügümüzde, ihtisami daha da artti...