Yürümek, Adim Adim

Kisa yürüyüsler de yaptim, uzun yürüyüsler de. Sehirden sehre de yürüdüm, köyden köye de. Gün boyunca da yürüdüm, gece boyunca da. Sevgililerimden uzaklastigim yürüyüsler de yaptim, dostlarima yaklastigim yürüyüsler de. Ormanlarin derinlerinde, yüce daglarda, karla kapli engin düzlüklerde, sehirlerin yaban bölgelerinde yürüdüm. Icim sikkinken de yürüdüm, sevincten havalara ucarken de. Dertlerimden kacmak icin yürüdügüm de oldu. Aci cekerken de yürüdüm, mutluyken de. Nerede olursam olayim, neden olursa olsun hep yürüdüm. Dünyanin sonuna kadar yürüdüm gercekten.Bütün yürüyüslerim birbirinden farkli olsa da dönüp baktigimda hepsinin ortak bir paydada bulustugunu görüyorum ic sessizlik. Yürümek ve sessizlik birbirini tamamlar.Üc Kutba da Kuzey Kutbu, Güney Kutbu ve Everest Zirvesi yürüyerek ulasan ilk kasif olan Erling Kagge icin yürümek onu büyüleyen sorulara acilan bir kapi, belki zaman zaman gözardi etmek istedigi dertlerinden uzaklasma firsati, yaraticiligini aciga cikarmak icin fiziksel bir anahtar, hatta kendini düsüncelerin dile gelmeyen akisina birakabilmek icin kullandigi korunakli bir alan. Nicin yürüyoruz Hizli mi yavas mi yürüyoruz Nereden nereye yürüyoruz Belirli bir hedefimiz mi var yoksa sadece yürümek icin mi yürüyoruz Kagge bunlar gibi bircok sorunun yanitini okurlariyla birlikte ciktigi edebi bir yürüyüste ariyor. Son derece akici ve güzel bir metin, tavsiyeleri kadar bilge ve rahatlatici bir yandan iyi bir yürüyüs rehberiyken bir yandan da uzun uzadiya düsündüren bir yol arkadasiNew York Journal of Book