Yekpare Demokrasi - Darbe Öyküleri

Yaralari iyi eden onlari görmektir. Yüzlesmektir. Yaralarina isimlerini söylemektir. Yalnizca demokrasileri degil, kalpleri de incitir darbe. Sokaklari, caddeleri, evleri, okullari, kösedeki simitciyi, sokagin kedisini, insani yabancilastirir kendi kendine. Renklerin parlakligini alir, ümitleri suskunlastirir.Sizin kalbinizi neresinden kirdi darbe, darbeler ve darbe girisimleriOn iki edebiyatci kalemlerine yükleyip iyilesme yoluna döktüler kelimelerini. Taslari, güvercinleri, köprüleri, hevesleri, dualari, beklemeleri saydilar tek tek, yaralari onarma niyetine...Ah gündelik yasamin kutsalligiOnun üzerine yemin ederim ki daha önce de bölmeye calistilar kitapligimi. Simdi yeni bir kitaplik yapiyorum. Kitapliklar kücüle kücüle büyür, bölüne degil. Bir kismi bu evde, diger kismi daha kücük olan diger eve... Bu gece ertelemek zorunda kaldim tasinmayi. Burada biraz daha kalmaliyim. Annem uyuyor. Olup bitenden sonra nasil öykü yazilir bilmiyorum, zihnimi toparlamaliyim, bir öykü cikarmaliyim. Bunlari düsünerek, perdeyi araladigimda güvercinlerle kedilerin koyun koyuna uyudugunu gördüm sabah. Simdi onlar böyle uyurken, ben nasil uyurum. Uykularinin nöbetlerini tutmaliyim.