Yaz Dediler ni

Bugün yillar sonra ilk kez karsilastigim bir arkadas üzerinden kendime, cevreme, hayallerime ve ic dünyama yeniden bakma firsati buldum. Sadece kelimelerimiz ve kavramlarimiz degil, dertlerimiz, atif zincirimiz, ilgi dünyamiz da tamamen farklilasmisti. Birbirimizin gittigi yolu olanca dikkatimizle dinlememiz ve karsilikli nezaketimiz bile bilgi edinmenin ötesine gecemedi. Cok üzüldüm. Ardimizda biraktigimiz o güzelim günleri bir nostaljik zikir olarak anmaya bile mecalimiz yoktu. Cünkü astar degismis, renk solmustu; ortaya cikan manzara eski bir hikayeye ortakligin kaldiramayacagi kadar sarsiciydi.Siir yazmaya devam ediyormus arkadasim, sabahlari günün gazetelerine göz atmaktan vazgecmemis. Organik besinlere yönelmis, cevresini daraltmis. Bos oldugunu düsündügü bir sürü seyi fark etmis hayatinda, hem de cok zaman önce. Sevdiklerini veya uzaklastirdiklarini belirleyenin ne oldugu konusunda benimkinden cok farkli bir gramere tabi oldugunu fark etmemden de rahatsiz olmadi. Hicbir seyi saklamak gibi bir niyeti yoktu. Kopmustuk kisacasi... Birbirimize kizmanin, acimanin da anlami kalmamisti. Bir daha bulusacak miydik Tabii ki evet. Bir daha yüzlesecek miydik Elbette... Hayat devam ediyor zira... Ama bu bulusma sayisiz emek, dua ve sabirla yogrulmus bir mihmandarla bir trafik polisinin karsilasmasi kadar yakinlastiracakti bizi.