Yas Bitti Yüzlesme Zamani

Resim sanati ile hayatimin tüm duygularini ifade ettim bugüne kadar. Gün geldi eserlerim yani hayatimin tüm temsili bana ait yasantilar olmaktan cikti. Onlarin tüm insanligin gercekligi oldugunu fark ettim ve bu gercekligi paylasma arzusuyla doldum. Sonunda otobiyografik belgesel tadinda bir sergi acmaya karar verdim.Yas Bitti, Yüzlesme ZamaniGecmisle yüzlesmenin kolay olmadigini tahmin edersiniz. Gecmisin sancilari hala icimde. Ölümü tanidim ilk, sonra sikica tutundugum köklerimden kopup farkli diyarlara, ülkelere sürüklendim. Köklerimle yeniliklerin catismalarina sahit oldum. Tüm bu yalpalamalarimin arasinda siyasi ve kültürel kaoslarin icinde kaldim. En sonunda tüm ailemi kaybettim ve kücük karabalik misali biraz da merakla farkli nehirlerde, denizlerde buluverdim kendimi.Tüm yasadigimim bu catismalarin agirligiyla, acilarimi, özlemlerimi, korku ve hayallerimi bir halinin altina süpürüverdim. Ancak bir tarhana corbasindaki kokunun sicakligini, ramazan ayinda karda kosarak sicak pideyi evine getirmenin mutlulugunu, kapilarin kilitlenmedigi ve kudretli duygularin var oldugu köyümün, kasabamin degerlerini cok özledim.Kücük karabalik gibi okyanuslarda savruldum; ancak o kücük nehirde ögrendigim ve özledigim degerler beni hep ayakta tuttu. Simdi bu dirayetle halinin altina sakladigim tüm duygularim ile tekrar yüzlestim. Meger ben FransizAzize Jeanne dArc gibi, Fuzulinin kiz kardesi Firuze gibi yillarca yazmisim. Yazmisim da kafeslerde saklamisim tüm yazdiklarimi.Bana kendimle, yazdiklarimla, cizdiklerimle yüzlesmeyi ögreten sevgili ailem yok... Babamin soyu Nalburogullari yok, annemin soyu Biliyulogullari yok... Yoklar ama tüm varliklariyla yanimdalar, biliyorum. Babamin annesi Arnavut Refiha Hanima, Yörük anneannem Pembe Hanima, sevgili babam ve anneme sonsuz saygilarimla.