Yahya Kemal

1884-1958 yillari arasinda yasayan Yahya Kemal; savasi, hicreti, gurbeti, aciyi fazlasiyla tadan bir topragin cocuguydu. Hislerinin, fikirlerinin ve siirlerinin ilk kipirdanmalari Müslüman Türkün imanini, sevkini, savletini, celadetini, heybetini ve zarafetini tam anlamiyla yansitan Rumelide gerceklesti. Annesinin vefatindan sonra tahsil icin Istanbula gecti. Fakat herhangi bir okula kaydi mümkün olmadigi icin Parise gitti. Paristeki mektepten ögrendiklerini mill-vicdan bünyeye nasil tatbik edecegini bilen Yahya Kemal, maddi sikintilardan dolayi mezun olamadi. Hicbir diplomanin veremeyecegi bir bilgi yükü ve bakis acisiyla -o senelerde evden kacanlarin aksine- Türkiyeye döndü. Artik Eve Dönen Adamdi. Neyi, nerede arayacagini ve Avrupada edindigi metotu nasil kullanacagini biliyordu. Gücünü maziden alan, halin ihtiyacina cevap veren, ayni zamanda istikbali de kucaklayan bir duyus ve görüsle konustu, yazdi. Medeniyeti olusturan tarihi, ilmi, irfani, tecrübeyi ve zevki sadece kendi nesline degil, ögrencisi ve dostu Tanpinarin tabiriyle estetikten feragat etmeden, ardindan gelen nesillere de tanitti. Mehmet Samsakci, Tütmeye Devam Eden Buhurdanda besleyici bir sairin sahsiyetine, edebiyatina, külliyatina merakli gözlerle bakarken inceledigi her konuya da ayni duyusla yaklasiyor. Yahya Kemalin 1925 Türkiye-Suriye Tahdid-i Hudut Komisyonu Üyeliginde görevli iken Ankaraya gönderdigi raporlardan yakin dönem Türk siyaseti ve edebiyatina dair gün yüzüne cikmamis notlarina, eserlerinin kitap halinde ilk nesri meselesinden vasiyet davalarina kadar pek cok önemli bilgiyi ince bir titizlikle sunuyor.