Umutlarin Yesil Kaldigi

Bencileyin bir Ayvalik sevdalisidir Mehmet Mez. Akrabamdir, kuzenimdir. Yillardir kozasinda üreten ipekböcegi gibi örmüstür siirini. Askla, yasama sevinciyle, gülen yüzüyle, kimi zaman önlenemez bir siziyla dokumustur. Camlardan, denizden, günbatimlarindan yansiyan isik demetinin üstüne zaman zaman gündelik siyasetin isyan gölgesi düsse de mutluluga cagiran siirlerdir onunkiler; kitabin adinda da söyledigi gibi, umutlarin solmadigi, hep yesil kaldigi siirlerdir. Bunca siiri sair sayilma iddiasiyla yazmamistir Mehmet Mez. Yasamindan damittiklarina, en hakiki olani, yasadigini, gördügünü, gözledigini, özlemini, sezgisini katip kotarmistir siirlerini. Dünyaya siirden bir iz birakmak icin... Hepsi bu. Her tan vakti tutusan uzun boy aynasindanGirince hemen sagda Giritin oldugunuBir ben bilirdim evdebir de sincap yavrusugerci Safo heykeli biraz sola düserdi yemsiz balik avlardim bilhassa geceleriSedef kakmali konsol annemin ceyiziydikonsol Rumca bilirdibundan cok emindim benYoksa nasil konussun konsolla teyzemUyku odasindaki eski ceviz dolaptaHa keza bir prenses uyumaktaydiSadece ben bilirdim bir de köpegim Magi Feyza Hepcilingirler