Türk Kültüründe Samanist Hava Büyücülügü

Türkler, gecmiste bozkirin yetenekli savascilari olarak bilinmekteydiler. At üzerinde dörtnala giderken, öne ve arkaya ok atabilen harika askerlerdi. Savaslarda özellikle sürate ve teskilatli bicimde hareket etmeye dayanan askeri stratejileri uygulamaktaydilar. Bu yüzden baska toplumlarca, korkulan düsmanlar olarak tarif edildiler.Üstelik bu yetenekler, onlarin savas alanlarindaki basarilari kadar pek cok devlet kurabilmelerinin de temel nedenlerinden biri olarak kabul edildi. Fakat bazi zamanlarda gördügümüz üzere, onlar hakkindaki ilginc anlatilardan bazilari; savaslarda düsmanlari üzerine yagmur, kar veya dolu yagdirabildikleri hakkindaydi. Yine Türkler, istedikleri zaman gögü sisle kapliyor veya firtina cikarmak suretiyle, sadece hasimlarinin üzerinde etkili olan cesitli hava olaylarina neden olabiliyorlardi.Anlasilan Türkler, bunlari yapabilen sihirbaz-büyücülere ve onlarin kullandigi sihri-dinidegeri bulunan taslara sahiptiler. Pek cok tarihi kanit, bu anlatilanlarin seklinde olsa dogru oldugunu göstermektedir. Peki buna imkan saglayan tarihi gecmis ne kadar eskiye gitmektedirBu faaliyetin altinda yatan büyü-sihir mi, din mi Yadaher ikisi mi Bu calisma, pek cok tarihi kaynakta izlerini gördügümüz ve varligini hissettigimiz bu uygulamanin köklerini ve anlamini kavramaya calismaktadir. Cogu zaman savaslarda ve bazen de efsanelerde, bu yetenegi veya bununla ilgili olarak bahsedilen özel tasi görecegiz. Bu uygulamanin arkasinda var olan tarihi birikim ve zenginlik pek cogumuzu sasirtacak kadar derin bir anlam barindirmaktadir.Aslinda bu calisma,sadece Türklerin hava olaylarini kontrol altina alan Samanist uygulamalarini ve buna imkan saglayan taslariyla olan iliskisini degil, kültürel tarihine dair pek cok alanin da incelenmesi cabasindan ibarettir.