Tanri ve Diger Zihinler - Insanligin Ezeli Sorusuna Yanit

1950li yillarda dönemin büyük felsefecileri arasinda dinsel inanci savunan bir kisi bile yoktu. 1990li yillarda Yaleden UCLAya, Oxforddan Heidelberge kadar bircok yerde insanin manevi yanini savunan ve gelistiren yüzlerce kitap yazilacak, sel olup akacakti. Aradaki 40 yillik süre zarfindaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardi. Kelly James ClarkTanrinin veya tanrilarin varligi sorusu felsefenin ezeli sorularindan biri olagelmisse de Nietzschenin Tanrinin ölümünü ilan ettigi günden bu yana onu dogrularcasina yasanan acilar, savaslar, kötülükler bu konudaki tartismalarin sesini uzun süre bastirdi. Ama özellikle yüzyilin ikinci yarisindan sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen metafizige dönüs, dine yakinlik duyan, en azindan dinle ilgilenen filozoflarin tekrar Yahudi-Hiristiyan ve Islam geleneklerinde anlasildigi sekliyle Tanrinin varligina duyulan inancin gerekcelerini yeniden degerlendirmelerine, konuya yeni bir bakis ve araclarla bakmalarina vesile oldu. Alvin Plantinganin bu kitabi, yayimlandigi tarihten itibaren analitik din felsefesi alaninin da en önemli ve sarsici eserlerinden biri haline geldi ve Tanrinin ölmedigini ilan etti. Anselmustan Humea, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe gelenegiyle hesaplasan Plantinga, bu abidevi calismasinda ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanri kanitlamalarinin eski ve yeni bicimlerinin cikmazlarini, meziyetlerini ve sundugu imkanlari degerlendiriyor. Tanrinin varligina duyulan inanc ile diger insanlarin varligina ve zihinlerine duyulan inanc arasindaki sasirtici ve sarsici baglantiyi ortaya koyuyor.