Tahta Kurdu

Ev duvarlarini ve tavanlarini üzerimize kapatti, üzerimize atildi, bizi korumak icin miydi yoksa bogmak icin mi, kim bilir, belki ikisi de, zaten bu dört duvar arasinda ikisi birbirinden pek farkli degil. Her ev, icinde yasayanlarin gecmisini barindirir. Anneanne ve torununun yasadigi bu ev de iri bir hayvanin cigerleri gibi genisleyip kücülen duvarlari, yataklarin altindan yükselen sesleri, mutfagin catisinda beliren melekleriyle sirri asla cözülememis kayiplari haykirir. Komsular, evin iki sakinini gündüz gözüyle görmezden gelir ama gece cökünce hepsi onlari gizlice ziyaret etmekten kendilerini alikoyamaz. Anneanne günlerini duvarlarin arkasinda ve dolaplarin icinde yasayan gölgelerle konusarak gecirir. Torun, kasabanin en zengin ailesiyle yasadigi o olaydan sonra eve döner. Nihayetinde evin tarihini cözerlerken, orada yasayan gölgelerin aslinda her zaman kendilerinden yana oldugunu fark etmeye baslarlar. Tahta Kurdu; toplumsal tabakalasma, cinsiyet ayrimciligi ve siddet nedeniyle ortaya cikan tortulasmis bir öfke ve nefret hikayesini artan bir gerilimle anlatmak icin gotik romanin tüm unsurlarini kullanarak bizi karanlik, bazen de korkutucu bir gercekligin icine cekiyor. Bir gölgeler evi ve intikam ve siirden olusan kadinlar Bu kabusu sanki cadilar Layla Martneze yazdirmis gibi; hayaletleri, sinif meselelerini, siddeti ve yalnizligi dogallikla ele alan gergin ve sarsici bir roman. -Mariana Enriquez Tahta kurdu, edeb bir vukuattir. -Alan Porter