Sürgün Sehrinden Cikis

Ruhsal olarak girdigim yol aslinda beni de cok sasirtiyor hatta titretiyordu. Ben ki o güne kadar en yakin amirimden, baska birimlerin müdürlerine, Fabrika Müdür Yardimcilarina son derece saygili davranmis agzimdan Sefendim kelimesini düsürmemistim. Ama istifa ettikten sonra artik o müdürlerin tüm yildizlari galakside kaybolmus, kafa tutabilecegim birer insan olmuslardi. Her söylediklerine siddetle itiraz ediyordum ve sanki Sbunu siz istediniz ve biz de istifa ettik size artik zerre saygim kalmadi, benim gözümde hicsiniz. diyordum bundan da garip biz zevk aliyordum. Güzel ve harika bir duygudur bu. Kaybedecek bir seyiniz kalmadiginda sayginizi yitirdiginiz insanlara baska, diger bir yüzünüzün oldugunu ancak en güzel bu sekilde gösterebilirsiniz. Iste o zaman da kisa süreli de olsa o magrur yüzlerdeki saskinligi ve geri cekilmeyi, korkuyu görmek inanilmaz zevklidir. Daha öncesinde devlet memurlugundan ayrilmanin tipki denizden cikan balik gibi insani sasirtacagini, nefessiz birakacagini düsünürdük. Ancak denizden cikmak gerceklesince tipki evrimlesen bir canli gibi, nefes almak icin ciger, ayaga kalkip yürümek icin bacaklar, bir yerlere tutunmak icin de kollarimizi olusturduk biz. Evrimlesmek harika bir seydir her canli icin. Zaman gectikce evrim öncesi kullandiginiz bazi tendon baglari, kas, kemik, sinir ve benzeri yapilara ihtiyaciniz da kalmayabilir. Kalbiniz, beyniniz, gözleriniz kol ve bacaklariniz varsa siz artik baska bir seysinizdir.