Sir Nihan Oldu

Ben asigin ömrünü ikiye ayiriyorum kirkindan öncesi kirkindan sonrasi. Kirkindan öncesini kale almayanlar bilsin ki köksüz fide olmaz. Say ki topraga bir tohum atildi, filizlenip topraktan basini cikarmadigi sürece onu yok sayar, topragini cigner gecerler, boy verecek palazlanacak ki onu bir seye tutsunlar. Veyselin tohumdan farki ne, yok bence. Tohum topragini sevmezse toprak tohuma sarilmaz, kökü ciliz fideden bir halt cikmaz, sel, yagmur, rüzgar savurur atar. sik öyle toprak meraklisi ki sök sökebilirsen, bak siirinde ne diyor, Dost dost diye nicesine sarildim Benim sadik yarim kara topraktir Beyhude dolandim bosa yoruldum Benim sadik yarim kara topraktir Sivas-arkisla-Sivrialan Sule Köklü, sik Veysel in hayat buldugu cografyaya, ozanin ölümünden elli yil sonra can veriyor. Agaclarin yapraklari hisirdamaya, tarlalarin basaklari dalgalanmaya, sazlarin telleri titresmeye basliyor. siklarin sözleri kuslardir artik omuzdan omuza konan. Veyselin kara geceleri, gündüzün beyaz atlaridir safagi müjdeleyen. Sule Köklü besinci romani Sir Nihan Olduda bir ocagimiz etrafinda daha toplanmaya cagiriyor bizi, bir degerimizi daha tac yapiyor basimiza. Atmacayi Sabahattin Alinin Degirmen öyküsünden alip sik Veysel diyarinin kahramanlari arasina katan Köklü, metinlerarasiligin güclü örneklerinden birini veriyor.