Silindir Sapka Giyen Köylü

Kadin kocasinin ölümünden sonra papagani ile yasadi. Papagana neler ögretmedi. Günlerce kafesi karsisina aldi. Kocasinin cümlelerini ögretti. Papagan o hale geldi ki kadin ne yapsa, nasil hareket etse kocasinin bir cümlesini tekrar ediyordu. Böylece seneler gecti. Dul kadin fena vaziyetlere düstü. Kar bir günde camlari örttü. Kadin da sasirdi, papagan da... Hele papagan kafesinde firdolayi dönüp günesi ariyordu. Aradi, taradi, fakat neye yarar ki günes yüzünü göstermedi. Papagan üsüdükce üsüyordu. Tüyleri dikti. Kadin soguktan büzüldü. Papagan gene sözlerini söyledi Karicigim dedi. Yahu dedi. Dedi... Dedi... Kadinin soguktan ceneleri birbirine carpiyordu. Nihayet bir gün kadin titreye titreye bumburusuk bir hal aldi. Artik kadin basini kaldiramiyordu; yüzünü papagana cevirdi, ondan ümit ve sifa bekliyordu. Bekliyordu ki papagan ona emretsin. Kocasinin sesi onu gergin bir yay haline koyardi. Kesik kesik öksüre öksüre papagana seslendi Bey... Bey... Papagan kanatlari düsük, gagasi asagi dogru kadina bakti, ve nezleli bir sesle Allah rahatlik versin Hanim, dedi ve pat diye tünekten asagi düstü. Kadin Yavrum, yavrum diye inledi, inledi. Oldugu yerden kalkamadi. Ertesi gün kadini evde ölü buldular.