Siddet Üzerine Düsünceler

Georges Sorelin Siddet Üzerine Düsünceleri süphesiz 20. yüzyilin en tartismali, en dehset verici ve en tehlikeli kitaplarindan biri. Ne sol ne de sag Sorelin cagrisini sahiplenir, kendisinden ilham alan devrimci hareketleri dahi korkutmustur, ekseriya deccal muamelesi görür. Sorel siddet, mit, genel grev kavramlari etrafinda ördügü kuramiyla, modern cagin kapitalist dekadansini ve burjuva toplumunun cikissizligini yarmak ister. Avrupada ebedi barisin konusuldugu fin de sicle yüzyil sonu ikliminde Sorel kana bulanacak bir yüzyilin haberini verir, isci sinifini barbarligin geri dönüsüne hazirlar. Ingiliz romanci J.B. Priestley, altmisini gecmis, Légion dhonneurlü emekli bir mühendisin nasil olup da böyle bir kitap yazdigi anlasilirsa modern cag da anlasilmis olur der. Neoliberalizmin, gectigimiz yüzyilin mücadelelerinin kazanimlarini tarumar edisinin ardindan devrimci sendikalizmin bu kurucu metni yeniden okunmayi ve bu kez anlasilmayi talep ediyor. Sorel celiskili bir sahsiyettir hala. Ondokuzuncu yüzyilin öteki ideologlari ve peygamberleri güvenli bir bicime etiketlenip ve siniflandirilmislardir. Mill, Carlyle, Comte, Darwin, Dostoyevski, Wagner, Nietzsche ve hatta Marxin doktrinleri, etkileri, kisilikleri güvenli bir bicimde fikirler tarihi müzesinin ilgili raflarinda yerlerini almislardir. Sorel ise, tipki yasarken oldugu gibi, siniflandirilmamisligini korumakta. Isaiah Berlin sonsözden Avrupa, Makyavelden beri kasideler okur siddete. Hristiyaniyla, maddecisiyle, sosyalistiyle bir sara nöbeti icindedir. Ama siddet, tarihin hicbir döneminde cagimizdaki kadar yüceltilmemistir. Sorelin Siddet Üzerine Düsünceleriyle baslayan bir isteri nöbeti, Batinin sözde irfanini bir cinayet kiskirticisi derekesine düsürdü. Cemil Meric, Bir Facianin Hikayesi, 1981.