Sana Kizginim, Seni Seviyorum

EBEVEYNIMIZLE OLAN ILISKIMIZI NASIL ONARIRIZ Hicbir iliski digerine benzemez Annelerini her gün arayanlar da vardir, onlardan köse bucak kacanlar da. Ancak her iliskinin zengin, bazen de agir bir gecmisi vardir. Cocuklar ebeveynlerini sever Anne babalar da cocuklarini en azindan cogunlukla durum böyledir. Ebeveyn cocuk iliskisinin olabilecek en yakin, en mahrem iliski oldugu düsünülür, oysa ki nadiren böyle olur. Bircok iliski aci verici ve gergindir, digerleri ise sadece yüzeysel ve aliskanliklara dayali sekilde ilerler. Cogu kisi de aileleriyle aralarindaki iliskiyi kabullenip onlarin degisemeyecegini düsünür. Isabelle Filliozat bu eserinde okuru ebeveynleriyle samimi bir iliski kurma macerasina davet ediyor. Cünkü samimiyet olmadan sevginin var olmasi mümkün degildir. Peki bu iliskiyi kurmak icin gecmisi gömmek, onu yok saymak mi gerekir Cogu insanin aklindan gecen aynidir Cocuklar ebeveynlerini elestiremez, onlari affetmeleri gerekir Ne var ki aradaki iliskinin düzelmesi ancak cekilen acilarin ortaya cikarilmasiyla mümkün olabilir. Aradaki bagi iyilestirebilmek icin yaralarin adi konmali, yanlis anlasilmalar acikliga kavusmali, öfke dile getirilmelidir. Ancak bundan sonra karsilikli empatiden dogan bir affetme gerceklesebilir. Ebeveyninizle özel ve derin bir bag kurmak varken neden yüzeysel bir iliskiyle yetinesiniz ki