Sadein Kayip Günlügü

1803te tekrar Sade hizla son tutukevinden Charenton Akil Hastanesine aktarildi. Durumuna Scinsel demans olarak tani kondu, ruhsal saglik acisindan o zaman da bugün de süpheli bir tani. Gündelik yasam acisindan kimse onu deli görmüyordu; yine de toplumun korunmasi icin uzak tutulmaliydi SANGELA CARTER Tutkularinin pesinden giderken rast geldigi herkesi er ya da gec kendi isteklerine razi etmis ama yine de otoritelerin normlarina uymadigi icin basi beladan kurtulmamis Sade, ömrünün son yillarini gecirdigi Charenton Bakimevinde, sasaadan oldukca uzak ve hatta sefalet icinde olmasina ragmen, seytan tüyünü yitirmemistir Ömrünün son baharinda bile kadinlari ayartabilen, idarecileri kandirabilen, sayilara ve cinsel deneyimlere merakini asla yitirmeyen Marquis de Sade, gizli gizli tuttugu günlügünün idarecilerin ve ogullarinin imhasindan kurtulmus kisminda, neredeyse sifreli yazmasina ragmen özünü gözler önüne sermekten geri duramaz. Fransanin önde gelen Sade uzmanlarindan Georges Daumasnin aciklayici önsözü ve sadece Charenton degil dönemin akil sagligi ve kapatilma enstitüleri hakkinda da detayli bilgiler sunan bir raporla desteklenen Sadein Kayip Günlügü, yataktaki filozofun ic dünyasina ve gündelik yasantisina bir bakis firsati.