Paris ve Londrada Bes Parasiz

Ah ama dostum, yasam yokusunun inisleri, cikislari Sen Rus ordusunda yüzbasi ol, sonra birden Devrim patlasin, meteliksiz kal. 1916 yilinda, Edouard 7 Otelinde bir hafta kalmistim. 1920de ayni otelde gece bekciligine basvurdum. Bekcilik ettim, mahzenden yukariya sise tasidim, yerleri fircaladim, bulasikcilik, hamallik, tuvaletcilik yaptim. Garsonlara bahsis verirdim, garsonlardan bahsis aldim.George Orwellin genclik dönemlerinde Paris ve Londrada bes parasiz sefalet icinde gecirdigi zamanlardan esinlenerek yazdigi düsünülen bu eser, sahici yoksullugu insanin yüzüne vuruyor.Yatacak yer bulsa yiyecek bulamayan, kiyafetlerini rehin birakan, yollarda yari ac yari tok dolasarak gücsüzlere ayrilmis yatakhanelerde sabahlayan yazar, yoksullardan korkuyu da isler romaninda.Yoksul halktan korku, usdisi bir korkudur. Zenginle yoksul arasinda görünmeyen ve sanki iki ayri irktanmislar, biri siyah, biri beyazmis gibi bir temel ayrim oldugu düsüncesine dayanmaktadir. Fakat gercekte öyle bir ayrim yoktur. Zengin kitlesiyle yoksul kitlesi yalnizca gelirleriyle birbirinden ayrilir, baska hicbir seyle degil.