O Yil

Yil 1915. Conkbayiri görkemli bir zafere hazirlaniyor. Herkes ayni soruyu soruyor birbirine Canakkaleden haber var mi Toplumun bir hikayesi oldugu gibi, yazgisi degisen her bireyin de yazilmaya deger bir hikayesi var o günlerde...Ahmet Altan, O Yil da, imparatorlugun her kösesinde ayri bir atesin yandigi günleri, catisan fikirler, söylenemeyen cümleler, tutulamayan sözler üzerinden anlatiyor. Bir yanda iki kardesin farkli uclara savrulma hikayesi, diger yanda Türk subayi Ragip ile sürgüne yollanan Ermeni hemsire Efronyanin emirler, yollar, tren vagonlari tarafindan engellenen aski Ölüleriyle konusan Osmana, anlatilanlari hem dinleme hem aktarma görevinin verildigi romanda, o calkantili dönemde yasayanlarin zihnine girilerek coksesli bir atmosfer yaratiliyor, tarihin girdapli sayfalari bir kez de kurmaca evrende aciliyor.Gercekleri ölu¨ler biliyordu. Osman buna inaniyordu. Hayati ölu¨lerden ögreneceksin... Yasayanlar hayat hakkinda bir sey bilmiyor cu¨nku¨, demisti bir keresinde Efronya. Kapisina ailesinin hizmetkarlarindan birinin biraktigi konserveleri yiyerek, dedesinden kalan eski usul entarisiyle odalardan odalara dolasarak yasadigi bu issiz konakta yalnizca ölu¨leriyle konusuyordu. Hayattan, canlilardan, bugünden vazgecmis, daima ileriye gitmek zorunda oldugu söylenen zamanin hoyrat zorbaligindan kurtulmustu, istedigi her seyi görebildigi, bu¨tu¨n sirlari cözebildigi gecmisin icinde zamana hu¨kmederek dolasiyordu.