Ne Para Ne Saat Ne Kasket

WILHELM GENAZINOCocuklu bir anne gördüm, durdum. Ani bir sekilde uyanan bir duyguyla cocuga annesinden, anneye ise cocugundan dolayi gipta ettim. Bundan baska, gencligi, güzelligi, kolyesi ve sac seklinden dolayi da anneye gipta ediyordum. Ayrica, kaba saba küstahligindan ve tükürükler savurarak konusmasindan dolayi da cocuga gipta ediyordum. Beni sasirtan yorgunlugum oldu; yaslanmanin bir ödüllendirilme oldugunu tasavvur ederdim hep; ödülse bir eksiklik olamazdi, rencide edici bir sey de degildi. Oysa eksiklik ve asagilanma her metroda acik acik yaziliydi. Her vagonda söyle deniyordu Yaslilara bos yer birakilmasi rica olunur. Yorgunluguma sahip cikabilirdim, ama cesaret edemedim.Tipik bir Genazino karakteri olarak tanimlayabilecegimiz anlaticimiz, bir sokak festivali sirasinda eski karisiyla karsilasir. Kendisi, her ne kadar yeni iliskiler yasamaya baslasa da eski karisina, evliligine, dahasi evlilige dair düsüncelerden bir türlü kurtulamamistir. Her esin gelecekteki eskiligini icinde barindirdigini fark eden kahramanimiz sadece evliligin degil, yasam, anne-baba, cocukluk, yaslilik, ölüm gibi konularin da gittikce cetrefillestigini görür. Halbuki bir zamanlar, yaslandikca tüm bunlarin biraz daha aciklanabilir olacagini düsünmüstür. Yine keskin gözlemler, derin düsünceler ve kendine has bir yalnizlik öyküsü.Wilhelm Genazinonun ölümünden önce yayimlanan son romani olan ve önceki romanlarina göre yogunlasan melankolisiyle, siklasan geriye dönüsleriyle okurunu insan ruhunda uzun bir gezintiye cikaran Ne Para Ne Saat Ne Kasket, Tevfik Turanin Almanca aslindan cevirisiyle.