Munzur Sahit Olsun

Yol cümleden uludur cünkü yol uzun, mesakkatli ve incedir. Lal-ü gevherdir yapisi, kildan incedir köprüsü. Yola girmek; riyadan ve her türlü kötülükten arinip Ulu Pirlerin divaninda özünü dara cekip manevi alemde, anadan üryan, Hak ile hak olmaktir. Yola girmek; yasamak, sevmek ve paylasmaktir. Yol erkani; Ulu Pirler, Gönül kalsin, yol kalmasin. derler. Keramet sahibi Ulu Pir, Munzur Baba... Yaslanip Hakka yürüdügü ne görülmüs ne de duyulmustur. Daglarin en Yücesinde sirra ermis, bir cesit katre-i mateme bürünmüstür. Yüz yillar boyu insanlar gelip o Yüce daglarin etrafinda birbirine kenetlenmistir. Munzur Baba sahittir, o Yüce daglarin kisilik buldugu cografyaya. Gecit vermeyen sarp kayalarin tepesinde öyle heybetli, meydan okurcasina bir sahin gibi durur sahiplenirmis yurdunu...Munzur Babanin yapili herhangi bir türbesi yok. O Yüce daglarin tepesinde bir yerde yigili taslarin bulundugu bir alanda, sir oldugu rivayet olunur. Bu yerin etrafinda ücler, besler, yediler, kirklar askina semah dönülür ve Hakka niyaz edilir.Bir zamanlar bu Alaca daglarin zirvesinde karaca sürüleri, ceylanlar, dag kecileri gezermis. Kinali kekliklerin yuva yaptigi agaclarin zirvesi, korunakli ve ulasilmazmis. Vadilerinde, dere yataklarinda, cetin kayaliklarinda, dik yamaclarinda geyik sürüleri dolasirmis. Henüz insan cigliklarinin yankilanmadigi, umutlarin yagmalanmadigi ve ölüm kokusunun yayilmadigi caglarda...