Milliyetci Muhafazakar Entelijansiya

Türkiyenin modernlesme sürecini, catismaci projelere sahip toplumsal kesimlerin farkliliklarini öne cikararak okumak son derece yaygin bir egilimdir. Bu catismanin ana ekseni müphem bir cagdaslik vurgusuna dayandirilan modernlik ve onun karsisinda konumlanan degismez gelenek olarak belirir. Muhafazakarlik ve milliyetciligin diger siyasal ideolojilerle kesismeleri, onlarla hemhal olmalari bu analizlerde ihmal edilir. Yüksel Taskin, Milliyetci Muhafazakar Entelijansiyada modernlesmenin asil tasiyicisi olarak öne cikan, kültürel eliti temsil eden, kültürel dönüsümü kontrolü altinda tutan aydinlara karsi konumlanmis görünen milliyetci muhafazakar entelijansiyayi, cumhuriyetin asli kültür yapicilarina benzerlikleri üzerinden okumayi öneriyor. Kendilerini cumhuriyetin modernlesme projesinden dislanmis hisseden, bu cercevenin belirledigi siyasal ve sosyal gücten nasiplenemediklerini düsünen muhafazakar milliyetci entelijansiyanin toplumsal rollerini, siyasal mevzilenmelerini, kendilerine has kültürleme projelerini ele aliyor. Merkez sag gelenegin icinde kümelenen, siyasal gücünü buradan devsiren ve bu gücle milli kültürün yeniden insasina ve ihyasina yönelen bu toplumsal katmanin, tarihsel yönelimlerini arastiriyor. Turgut Özalla ivme kazanan yeni-sag dönüsümlerin, kapitalizmle eklemlenme süreclerinin ve kültürel alandaki savrulmalarin karsisinda milliyetci muhafazakar entelijansiyanin verdigi tepkileri inceliyor. Taskin, bu dönemin milliyetci muhafazakarlik acisindan ciddi bir kirilma dönemi oldugundan hareketle, Türkiye saginin izleyen sürecteki degisimlerine ve bunlarin halen yasanmakta olan sonuclarina egiliyor. Erol Güngör, Mehmet Kaplan, Ahmet Kabakli, Taha Akyol ve Türkiye Günlügü dergisi bu calismanin odak noktalarini olusturuyor. Yüksel Taskin, kendi modernlesme versiyonlarini devletciligin cesitli renkleriyle donatan bir siyasal projenin izlerini sürüyor.