Katlanir Pekin

Dönüsüm baslamisti. Bu, yirmi dört saatlik periyodun bölünme aniydi. Tüm dünya dönüsmeye baslamisti. Lao Dao, sehrin dün geceki halini düsündü. Hemen gözlerini cöp yiginindan kaldirip disaridaki sesleri dinledi dikkatle. Cevresini saran küflü cürümüs cöpler, baligin yagli tatli kokusuyla beraber keskin bir koku yayiyordu etrafa. Lao Dao kapiya yaslandi. Demir kapinin arkasindaki dünya uyaniyordu. Ilk cadde isiginin sari huzmesi demir kapidaki catlaktan iceri siziyordu. Lao Dao giderek genisleyen catlaktan egilerek disari cikti. Cadde bostu, bina isiklari katlari aydinlatmaya basladi birer birer. Binalarin her iki tarafindan ek yapilar ortaya cikti ve bu yapilar parca parca iki yana dogru genisledi. Verandalar bina gövdelerinden siyrilarak acildi. Sacaklar dönerek yavas yavas yerine yerlesti. Merdivenler asagi dogru uzanarak genisledi. Kaldirimin üzerindeki siyah küpler ortadan ikiye ayrilarak bir bir yana dogru acildi ve küplerin iclerindeki dükkan raflari ortaya sacildi. Dükkan tabelalari küplerin tepesinden yükselerek dükkan koridorlarina baglandiktan sonra dükkanlarin koridorlarini olusturan iki taraftaki plastik tente yukari dogru genisleyerek kapandi. Caddenin az önceki boslugu sanki bir hayaldi. Bu sahne tüm gün Lao Daonun kafasinda dönüp duracakti. Kirk sekiz yildir burada yasiyordu ve hic böyle bir sey görmemisti. Günleri kapsülde baslayip kapsülde sonlaniyor, kirli yemek masasinda veya etrafta dolasip duran saticilarin bagrislari arasinda geciyordu. Ilk kez dünyayi bu kadar berrak görüyordu. Her sabah uzak bir yerden gözlemleyen biri, kamyon soförlerinin otoyolda Pekinin girisinde bekledikleri anki gibi, bütün sehrin katlandigini ve acildigini görebilirdi. Hao Jingfang