Karanlik Sarmal

Karanliginda bir catlak daha olustu. Bir baska isik huzmesi daha bu catlaktan iceriye siziyordu simdi. Safagin sökmesine cok az kalmisti. Gün agarmadan hemen evvel ortaya cikan ilk isiklar sarinin tonlarina sahipti ve Ulun, bundan daha güzel bir ton olamayacagini düsünüyordu. Seytan ona Ulun adini vermisti. Kendisi ise Azrail adini secmisti. Cünkü yasam degil, ölümdü bildigi. Birilerinin kölesi olsa da ölümün efendisi olmayi secmisti. Adi Azrail olan bu kara kalpli adamin yüregini kaptirdigi kadin, sari sacli bir periydi. Karanliginin isigi Onun Aurora Borealisi yol göstermeye devam ediyor ve aydinlattigi yolda kulagina fisildiyordu. Tugra... Senin adin Tugra. Bu isme tutundugun sürece her seyin üstesinden geleceksin. Ve ben hep yaninda olacagim.Annesi ona Tugra adini vermisti. Dinen saganak yerini dingin bir havaya birakti. Alni genc kadinin gögsüne yaslanmis olan adam boguk, tarazli bir sesle fisildadi. Bu kez ona verilen ismi tüm kalbiyle o da secerek kabul etti. Tugra, dedi. Benim adim Tugra. Aniden bastiran bir bahar yagmurunun ardindan ortaya cikan taze toprak ve cimen kokusu havayi kusatmisti adeta. Yepyeni, taze bir günü müjdeliyordu.