Kara Nehir

Is kokan cocuklarin sessiz cigligini duyabiliyor musunuzIcimdeki cocugun umudunu kirarsam bir daha ayaga kalkamam biliyorum. Renklerin yok oldugu, is kokan bu madenci kasabasina daha cok kücükken gelmeyecegime dair yemin etmistim. Ama simdi 1912 yilinin haziran ayinda tamamen kimsesiz ve issizim, dahasi olmaktan korktugum yerdeyim. Yanlarinda kalmak zorunda oldugum insanlarin gözünde ugursuz bir sigintiyim belki de...Kara Nehir... Bu kasabanin adi bile tüylerimi diken diken etmeye yetiyor. Kücücük cocuklarin okul yerine calismak icin maden ocagina gitmesi beni kahrediyor. Bir avuc kömür, bir lokma ekmek icin o kücücük bedenlerin yok olmasi, annelerin döktügü gözyaslari icimi acitiyor. En kötüsü de ne biliyor musunuz Baktigim her caresiz yüzde kaybettigim erkek kardesimi görüyorum. Neden beni kurtarmadin diyor sanki...Artik bundan kacisim yok, sustuklarimi dile getirme vakti geldi. Ben, Emma Malloy, tek basina da kalsam kömür tozunu hava diye cigerlerine ceken o kücük cocuklar icin mücadele edecegim. Belki de yillar önce solan vicdanimin cicekleri yeniden acar. Belki de issiz yanim bir askin sefkatiyle hayat bulur, kim bilir...Ellen Marie Wisemanin kaleminden dökülen Ardimda Kalanlar ve Erik Agacindan sonra simdi de Kara Nehir ile tarihin gercek ve bir o kadar yürek burkan yüzüyle tanismaya hazir olun. Kücük bir cesaret kirintisinin ve umudun ne yaralar kapatacagini gözyaslariyla okuyacaksiniz...