Kabeye Mektuplar

Ibn Arabnin 1204 yilinda Kabeyi ziyareti sirasinda ona hitaben yazdigi sekiz mektubu iceren Tacür-resail ve minhacül-vesail adli eseri Türkcede ilk defa okuyucuyla bulusuyor. Harika tasvirleriyle, icinde bulunulan mekani tam bir sekilde resmetmesiyle dilin tüm imkanlarinin sergilendigi bu essiz yapitin belki de en büyük özelligi,sevgiye ve aska dair yazilmis en muhtesem eserlerden biri olmasidirEy güzel Kabe ve yagmur bulutlu bahce Sende,seni var edene yalvardim,seni bir kilandan istedim.Gayretlerim düzgün olursa sirlar birlesir, gökyüzü apacik olur ve nur isiklari yanar. Gecenin karanligini zirh gibi kusanip Allah ismiyle ayaga kalktim ve dedim Ey Allah Zelil olan senin sayende aziz olur,rehber yolunu bulur, yol aydinlanir.Bu Kabeyi diktin ve gönülleri oraya akittin. ...Nefsim sana feda olsun ey güzel Kabe Gönlümdeki ask adina Azalarimi uyusturan tutku adina Yüregim sana kara sevdalidir. Kalbim sende kendinden gecer. Nutkum seninle tutulmustur. Hatiram seninle hayrettedir. Senin bahcende kokunu hissedebilir miyim Bana haber ver,seni müsahede etmeliyim. Bana ögret, biricigim.Sir acildi ve perde yirtildi. Haber yayildi ve dagildi. Denildi ki rif, Hicirde mecnun oldu. Bir ibadet menziline asik oldu.