Issa Vadisi

Kimilerine göre seytan bir tür halüsinasyondan, icteki acilarin bir ürününden baska bir sey degildir. Eger öyle yegliyorlarsa, dünya onlara anlasilmasi daha da güc görünüyor olsa gerektir cünkü insan disinda yasayan baska hicbir varligin basina böyle halüsinasyonlar görmek gelmez. Diyelim ki bazen bardaktan tasip dökülmüs bir ickinin Baltazarin parmagiyla masaya yayilmis cizgileri etrafinda sicraya sicraya gezinen kücücük yaratik, varligini ayyasliga borcluydu. Yine de hicbir sonuc cikmaz bundan. Yasama sevincinin Baltazara geri geldigi günler oluyordu; sabanin ardinda bir isliktir tutturuyor ve sonra ansizin icini bir firtinanin alameti olan bir ürperti basiyordu. Kendisine belirlenen cemberin disina birkac adimcik atmayagörsün, yabanci bir güc onu gerisin geri dehleyiveriyordu. Evet, yabanci bir güc. Cünkü izdirabini hic de kendisinin bir parcasiymis gibi hissetmiyordu; mutlaka ki kendisi, derinlerde bir yerlerde, hala hep saf bir sevinc olarak kaliyor; ona musallat olan sey, onu disaridan kusatiyordu. Dehset vericiydi cünkü umutsuz zamanlarinda yaptigi akil yürütmelerin o inceligi ve keskinligini, kendisinin yapabilecegi bir seyden almiyordu; insanüstü bir görüs acikligi maglup ediyordu onu. Kendi gülünclügü yaptigi muhasebelerin icine bir de o giriyor, orayi kasiyordu tacizcisi. Demek ki söyle, Baltazarim diyordu. Bir hayat var. Milyonlarca insan milyon isle ugrasmakta, sense Surkont, Helena Yuhnievic, toprak moprak, bir de su, himm, su tüfekle olan is, bunlarin hepsi ufak seyler. Bunlar sana ne icin verilmis, peki Bir yildiz gibi surada, burada uyuyabilirdin. Ama demek, senin yatacak yerin bura olmaliymis. Ve artik asla ikinci bir kez de dogmayacaksin.Czeslaw Milosz