Insanat Bahcesi

Herkes kendi vataninda Sindirellaydi. Zira kacarken düsürdükleri ayakkabinin diger teki kendi topraklarindaydi. Onlarin kimligi ayakkabinin geride kalan diger tekiydi. Dönüp onu giymezlerse kimliksiz ve de vatansiz bir külkedisi olarak yok olup gideceklerdi. Ask bir sinavdir Birlikte ölmeyi göze almak ask degil, ayri olunsa da karsidakinin nefes aldigini bilip sükretmektir. Ask, siniri asmak degil, cesaret gösterip sinirda kalmayi göze almaktir. Ask, aski icin alemden vazgecebilecegini herkese ispatlamak degil, gerektiginde alem icin askindan vazgecmeyi bilecek kadar asik oldugunu kendine ispatlamaktir. Cehennem dedikleri böyle bir sey olmaliydi. Ates, ates ve sadece ates.. Istanbulun bagri tutusmustu. Beyoglu atesler icinde yaniyordu. Halic, Hasköye bakip agliyordu. Ama nafile, gözyaslari yangini söndürmeye yetmiyordu. Yaniyordu Hasköy Yaniyordu Beyoglu Yaniyordu Istanbul Üc gün üc gece durmaksizin Dügün degildi ki bu Neden bu kadar uzun sürmüstü ve söndürülememisti Oysa gözyaslari sel olmustu, sönmeliydi bu ates. Bu gözyaslari bu cehennemi sogutmaliydi. Nafile Ne ates sönmüstü ne de cehennem sogumustu.