Hiz ve Politika

Paul Virilio, ressam, vitrayci, kent tasarimcisi... kitabinin bir noktasinda sunu söylüyor Bugün yeryüzünü kasip kavuran ekonomik savas, ilan edilen savasin, gelecek olan hizli ve kisa hücumun henüz yavas ilerlemekte olan bir safhasindan baska bir sey degildir; cünkü savasin olmadigi durumda sinifsal iktidar olarak askeri gücü pekistiren de bizzat bu ekonomik savastir. Virilioya göre, yasadigimiz toplumun bütün yapilari hareket yeteneginin, hücumun, carpisma ve caydirmanin, hizla ilerleme ve sizmanin egemenligi altindadir. Ortacag kalesi, toplar, zirhli savas araclari, proletaryanin hem kent icinde hem asker olarak hareketlendirilmesi, banliyöler, gecekondular, yollar ve trafik, derken atom bombasi, sonra füzeler, nükleer basliklar... Hep hizli, daha hizli, en hizli... Askeri sinif ve mühendisler tarafindan örgütlenen hiz toplumu, bütün bu edimleriyle askeri bir toplumdur; politika da, cesitli hareket hizlarinin totaliter bicimlerle denetlenmesinden baska bir sey degildir... Kendi kendisini yok etmeye dogru hizlanan bir hiz... Hiz ve Politika 1977 tarihli; henüz Berlin duvari yikilmamis, Körfez Savasi ise hayli ileride. Ama gelecege dair bir uyari oldugu kadar, bir hatirlatmadir da bu kitap Tüm gencligimi Ikinci Dünya Savasi sirasinda cok güc kosullarda gecirdim. Kendimi bir savas cocugu olarak görüyorum. Radyonun uzaklarda oldugunu anons ettigi Alman birliklerini, birkac saniye sonra penceremden görmek, beni hiz, zaman ve mekan kavramlari üzerine cok düsündürdü... Savas sirasinda oturdugum Nantes sehri, birkac saniye icinde yerle bir olurken, penceremden görünen yogun kent dokusu yerini uzak tepelere birakti... Cocuk dünyamda, zaman icinde sürekliligi, istikrari, degismezligi simgeleyen koskoca sehir yok olunca, tüm mutlak dogrulari sorgulamaya basladim; kitaplarim böyle cikti ortaya..