Hegelden Nietzscheye

Hegelden Nietzscheye 19. yüzyil felsefe ve düsünce tarihi üzerine yazilmis en önemli eserlerden biridir. Löwith bu klasiginde Hegel ve Nietzscheyi 19. yüzyil Alman düsüncesinin tarihinin iki ucu olarak konumlandiriyor. Hegel ve Nietzsche yüzyilin tarihinin basi ve sonudur, ama düsüncenin kendisi söz konusu oldugunda bas ile son adeta yer degistirir. Karsitliklarin evrensel uzlasmasini temellendirmeye dönük rasyonalist cercevenin mimari Hegelden, modernligin hicligine karsi yeni bir baslangicin pesinde, paradokslar ve celiskiler karsisinda asla geri cekilmeyen Nietzscheye kadar, düsünce hangi dönüsümlerden gecmisti 19. yüzyil gecmisten mutlak kopusu kadar 20. yüzyil üzerindeki etkisiyle aniliyorsa, Löwithe göre, bunda en cok pay sahibi olanlar hic süphesiz Marx ve Kierkegaarddir. Bu iki düsünür, Hegelin öne sürdügü uzlasmalarin altinda gizlenmis olan devrimsel dönüsümlerin sonuna kadar gitmeyi tercih eder. Löwith de, Goethe ile Hegelin arasindan gecip, Feuerbachtan Stirnere, Marx ve Kierkegaarddan Nietzscheye ilerlerken, düsüncenin problemlerindeki dönüsümleri izler. Dönüsümü en tutarli ifadesine kavusturmak icin cirpinan bir yüzyilin ruhu daha önce belki hic bu kadar yetkin bir bicimde ortaya konmamistir.