Hayati Yürümek

Yol yürümek isteyene acar kendini; bazen dünyanin öbür ucuna kadar gidip bütün baglardan özgürlesmek, bazen de evden yalnizca birkac adim uzaklasarak o baglari onarmak icin...Dar sokaklari, dolambacli patikalari, asfalt zemini, nemli topragi, tozu pisi, kayalari ve cicekli kirlariyla hazir ve nazir beklemektedir yol. Cünkü yürümek sagaltir; gidilecek rotadan bagimsiz olarak batan günese, bastiran soguga, agirlasan bedene ragmen bilinmeyene duyulan güvenle hareket edildiginde, yola cikanla bir yere varan kisi ayni degildir artik.Hayati Yürümek okura, beden araciligiyla manevi bir kesfe cikmayi, gündelik yasamin pürüzlerini askiya almayi, zaman kavramina bambaska yaklasm ayi ve elbette yenilenmeyi nihai hedefe dönüstüren bir yolculuga cikmayi öneriyor. Bu teknoloji ve hiz caginda, ruhun kirilganligina ve bedenin yorgunluguna meydan okuyan, fiziksel sinirlari da asmaya yönelik bu muazzam caba, arkada birakilanlara, özleme, kayiplara ragmen ruhsal ve bedensel hasarlari iyilestirmeye atilan bir adima dönüsüyor.Antropolog ve sosyolog David Le Bretondan, Yürümeye Övgünün ardindan daglar tepeler asip kendini kesfe dalanlar ve icindeki siginagi adim adim kat edenler icin edebi ve felsefi anekdotlar esliginde esasli bir rehber.