Hasangiller

Sadece gögsünü görüyordum. Kocaman yakasi cözük, killi gögsünü. Bicagi olanca gücümle havaya kaldirdim, indirdim. Sert bir yere carpti ilkin. Elim sendelendi, bastirdim. Ete girerken, kemiklerdeki citirtisi koluma, kolumdan bütün vücuduma degdi. Geri cekmek istedim, gelmedi. Hizla döndürdüm. Kömür gibi koyu, simsiyah bir kan, fiskiyelenip disari atildi. Yüzüme gözüme doldu. Bicagi oldugu yerde, gögsünde biraktim. Yikildi, kivranmaya, bagirip cagirmaya basladi. Yesil yesil de kusuyordu. Mama, koynundaki polis düdügünü, korkudan kasilmis, cikardi; deli gibi öttürdü, öttürdü, öttürdü.Hasangiller, adindan da anlasilacagi üzere Hasan ve etrafindaki insanlari; yani ailesini, arkadaslarini anlatiyor.Peki, kim bu HasanHasan bir yeni yetme, bir delikanli. Bir yaniyla aylak bir genc adam. Arkadaslariyla serserilik etmeyi, tüm gün bos bos dolasmayi seviyor. Bir yaniylaysa yuva kurmak, bir isin ucundan tutmak isteyen, el yordamiyla kendisini var etmenin yollarini arayan bir kahraman o.Günün birinde, randevuevinde calisan dostu Günay yüzünden elini kana buluyor. Alelade hayati, gelecege dair planlari altüst oluyor. Hapse girip ciktiktan sonra, hayat aldirissiz ve hercai akip giderken Hasan da kendisine soruyor Peki, kim bu Hasan Ne yapmak istiyorHasangiller, hayatta ve askta yolunu arayan, buldum sandikca kaybeden ancak inatla bir kez daha arayacak gücü kendinde bulan bir genci tüm gercekligiyle ortaya koyuyo