Gülhisarli Terziler

Baslangicta her sey cok iyiydi. Günnur Hanim yasadigi seyin ask oldugunu saniyordu. Daha önce hic asik olmamisti, yalnizca kendini sevmisti. On yedi yasindayken gülüsünü begendigi uzun boylu cocugun adini ögrenme zahmetine bile katlanmamisti. O zamanlar, dünyanin yakisikli ve mükemmel erkeklerle dolu olduguna inaniyordu. Görüsseler, tanissalar hemen kendisine asik olurlardi. Sonsuza dek böyle olacakti; rengarenk bir cicek ve o cicegin cevresinde dönüp duran yüzlerce kelebek. Celal Karanlikla karsilasmasa, bu rüyanin icinde ömür boyu yasayabilirdi. Bir kirk yil daha kendini sevebilir, gercege meydan okuyabilirdi. Ama olmadi. Celal Karanlik cikip geldi. Hüsnü Arkan, Minonun Siyah Gülünde oldugu gibi yine Egenin bir kasabasina götürüyor bizi. Kücük dünyalarinda yasayan insanlarla, mutlu- mutsuz kasabalilarla, 20 yüzyilin baslarindan sonlarina uzanan bir zaman diliminde Gülhisar üzerinden bir dönemin Türkiyesiyle tanistiriyor. Müsteri gelmeyen bir otel romanin dekorunu olusturuyor. Üc kusak terzileriyle, Doguda sakatlanip tekerlekli sandalyeye mahkm olan Ayhanla, teyzesi, sevip sevmedigi belli olmayan sevgilisi ve Nedim Ustasiyla, karanlik islere karisan Celal Karanlikiyla Gülhisar insanlari da Gülhisarin kendisi de ete kemige bürünüyor bu usta isi romanda.