Gönüllü Kahvesi

Gönüllü Kahvesinde bulusur, uzak yakin demeden geliriz biraraya. Bazen hesaba da cekeriz birbirimizi. Nedendir bilinmez; gözyasi da dökeriz kacirdigimiz firsatlara. Üzerimize gecmis günlerin sisi cöker; hava karanr, göz gözü görmez olur. Gec vakitlere, el ayak cekilene kadar buradayizdir. Evli evine, köylü köyüne yollandiktan sonra yine biz kaliriz; dostlar, ahbaplar... Öteden benden, dereden tepeden konusur da konusuruz... Sonra susanz. Bir zaman sonra gene konusuruz. Ruhumuza cöreklenen sikintilan, sancilari icimizde barindirmaktan, disa vurmamaktan haz duyar gibi, hep önemsiz seylerden bahsederiz. Gizler ve gizleniriz... Yanlislik hep zamandadir Gec gelmisizdir dünyaya... Her bir zaman dilimi kendi sartlariyla gelmistir. Hakliyizdir... Kelimelerimizin uyandirdigi görsellik dünyasinin yolculanyizdir hepimiz; gezer, gezdiririz... Susmamiz gereken yerlerde konusmakla gevezeligimizin sinirlarini, konusmamiz gereken yerlerde susmakla da suskunlugumuzun sinirlarini zorlanz. Sonra gene konusur, konusur; susar, düsünürüz. Düsünürüz; ayni muhittenizdir, yasitizdir, benzeriz birbirimize... Sezgi müsabakasindan kimin galip galip gelecegi bilinmez Güclü olanlar her daim güler, sevinir Böyledir iste bizim buralann adeti... Eler, elenir, güler, seviniriz; yüz yüze, yan yana, omuz omuza... Oturup kalkmalanmiz kibarcadir. Benimse, yakam kirli Kendi sökügümü dikebilirim, kahve siparisi de verebilirim; yine de kismet falima baktirmaya falci cagiririm Dogruyu söyler; birazi yalan Iste biz bu kahvede; geceleri gec kalmaktan korkarak elini cabuk tutan kahveciyle, vakit gelmeden isiklan söndürmeye hazirlanan garsonuyla, diger tüm eski ve yeni yüzlerle biraz dogru, biraz yalan yüz yüze geliriz... Eskir, eskitiriz; yüzlerimizi, zamani ve mekani... Ömrümüzü hep burda harcar ve yine hep burda harcaninz. Yok mu bunun bir caresi diye, bosuna sizlaniriz...