Dügün Birahanesi

Corbacidan ciktik. Gectigimiz her sokak tanidikti artik, insanlar akrabamizdi. Döngüyü tamamladik sanmistim,oysa tahminimden de büyüktü döngü. Ic ice gecmis döngüler vardi icinde.Tamamladigimiz bunlardan biriydi sadece. Basimiz daha cok dönecek, en iyi bildigimizi sandigimiz sokaklardan gecerken. En yakinimizdakine dokunurken sasiriverecegiz. Acemi bulacaklar bizi, tedirgin, kafasi karisik, huysuz, umutsuz. Su bas dönmesini anlatabilecek miyizBehcet Celik, Dügün Birahanesinde arkadas olmanin, ferah anlarin, durup sorguladigimiz zamanlarin, ailenin, sehirlerin kusaticiliginin ve asklarin; etrafimizda dönüp duran, sira kendilerine geldiginde az cok benzer bicimlerde hayatlarimizi yoklayan durumlar oldugunu hatirlatirken, bazen göstermekte zorlandigimiz, bazen de bile isteye gizledigimiz, fakat her zaman var olan farkli ve canli renklerimize dikkat cekiyor. Tüm bunlarin yaninda aklimiza birtakim sorular düsürmeyi de ihmal etmiyor Biz kimiz Onlar kim Karsi karsiya mi, yoksa yan yana miyiz Parca miyiz, bütün müyüz Hayatlari diye bir kelime var mi, yoksa hemen hayatlarimiz ya da hayat diye düzeltmeli miyiz Parmagimizi aynanin karsisina gecip kendimize mi sallamaliyiz Abartisiz, yalin bir dille anlatilmis, ayrintilardaki sakli ritimleri duyuran öyküler.