Denizin Kani

Ve Egeye adamoglu geldi; iki ayak üstünde duran, sürünmeden yürüyen, oradan oraya giden, her seye, her canliya ilgi duyan, durmadan yiyen, isiran, cigneyen, konusan, düsünen, ac, obur adamoglu ve adamogullari geldiler. Ama daha atesi ve savki bilmiyorlardi, cig yiyorlardi ve bu yüzden öldürmeyi ve kan akitmayi bilmiyorlardi. Dünyanin öbür yakalarinda neler olup bittigi bilinmezken, Egede baris vardi ve egemendi. ... Adamogullari önceleri bitkilere ve agaclarin yemislerine dadandilar ve ucan kuslarla, sürüngenlerle ve yirtici hayvanlarla kavgaya tutustular. Tarik Dursun K., Denizin Kaninda, Ege Denizinin uclardaki iki yüzünü -cömertligini ve doymak bilmezligini- sünger avcilari ve onlarin dönmesini bekleyen kasaba kadinlari üzerinden anlatiyor. Kasaba insaninin bir sünger agasina karsi baslattigi mücadele ve bu mücadelenin vardigi nokta, emekci ve iktidar arasindaki zeminin kayganligini gözler önüne sererken, denizin iki uc yüzünü de temsil ediyor Mali aga, cani deniz alir. Yazarin, olay örgüsünün belli duraklarina yerlestirdigi Egeye dair betimlemeler ve mitolojik göndermeler, halk agzina ait kelimeler ve deyimler, Tarik Dursun K. okurunun asina oldugu o özgün anlati dilini vadediyor. Denizin Kanini benim icin carpici kilan, Necatigilin vurguladigi mitoslarin kullanimi ve siirli dildi. Gerci yazar, 1945 dolaylarini, cok partili döneme gecisi saptiyor, merhametsiz bir sünger agasini yasatiyor, deniz iklimiyle inisli cikisli bir aski anlatiyordu ama, mitologyadan cikagelmis baglayici-bütünleyici bölümler Denizin Kaninda adeta ayri bir roman, dil söleni gibiydi... -Selim Ileri