Cizgiyi Asmak

Disaridaki her sey gercekdisiydi, bir gösteri gibi, kücük bir delikten izlenen bir gösteri... Sadece kendisi uymuyordu buraya. Omuzlarini agriyormus gibi geriye iterek hircin hircin ic gecirdi. Kollari bir tahris hissiyle sizliyor, kafasindan adeta bir tislama geliyordu. Uzun bir müddet sadece kendini dizginlemeye calisarak, disleri sikili, oturdu... Onu memnun edebilecek ya da zihnini rahatlatacak hicbir sey olmadigindan, geriye kalan tek sey bu rahatsizliga katlanmakti. Kendisini hayatin bedeninde yerinden oynamis bir eklem gibi hissediyordu Zihninde cikik bir parmak görüyordu, sismis, morarmis, acilar icinde. Mesele, kendini nasil tekrar eklemine oturtacagiydi. Ögrencisine asik olan evli ve cocuklu bir müzisyen, onun askina karsilik veren romantik bir genc kadin, tutkuyla arzulanan ama kosullarin imkansiz kildigi bir birliktelik... Konu hicbirimize yabanci olmamakla birlikte, Lawrencein edebi ustaligi romani basit bir ask hikayesinin cok ötesine tasiyor. Ruhsal cözümlemelerdeki derinlik ve özellikle de yaratici tasvirler edebiyatseverlere etkileyici bir okuma sunuyor. Cizgiyi Asmak, yillanmis sarap gibi, zamanla tadindan hicbir sey yitirmeyen o ender eserlerden...