Cekirdek - Alacakaranliga Dogus

Yaklasan firtinayi hatirliyorum.Kara, kaynasan kütlesini izlemistik beraber Salacakta.Eski Istanbuldan bize dogru gelisini, altindaki o karanligi.Rüzgar vardi... Bize yaklasan gelecege bakarken hayranlik ve saskinlik icindeydik.O sey öyle canli, hareketli, hatta kararliydi ki; sanki onun gelisinikacinilmaz yapan bizdik.Hatirliyorum simdi. Ve bu cok kötü.Hayatin bu kadar yanlis gidebilecegini kim düsünebilirdiFirtina...Firtina cok fena vurdu bizi.Banyodaki iskence nihayet bitmisti...Ben bininci kez buz gibi akan suyun altinda yikanmaya calistiktan sonra, vücudumun her parcasindan apayri titreyen cenemi de yanima alip disari cikmistim.Kendimi, Zeynoyu biraktigim yerde; tam televizyonun karsisindaki koltukta cekirdek yerken buldum. Gary Grant, siyah-beyaz suretiyle gülümsüyordu ekrandan...Eger bes dakika daha durursan, bu pozisyonda ücüncü saatine girmis olacaksin Zeyno, birak artik elinden su cekirdegi...Tuzdan sismis dudaklarinin arasinda bir tane daha citlatirken, Yardim et, daha var. dedi. Bir kazinmis saclarina, bir carsamba pazarindan buldugu pokemonlu geceligine baktim. Beylik tanimlardan hangisini yapabilirdim ki onun icin; Sevimli.. Masum.. Akilli..Tam olarak hicbiri degildi.Tam olarak... Ne ahlakliydi, ne sevecen, ne de sirin. Tam olarak hicbir sey degildi. O meshur aglayan cocuk posteri etkisi yaratirdi bende.Ve günesin ilk isigini, martilar aniden ötmeye baslamadan önceki o kimsesiz sessizligin zamansizligini severdi. Kötü iciciydi.Ama belki dogrusu da oydu.Amaci ne derdi. Sen kendinden gecmek icin icmiyor musun sanki...Ardindan koltuguna gömülür, eski filmleri izlerdi cogunlukla. Bir üniversitede okuyordu galiba... Hangisi oldugunu ikimiz de hatirlamiyorduk.Koltugun kolcagina ilistim. Bir avuc tuzlu cekirdek aldim kesekagidindan.Duramiyorsun degil mi dedim.Katherine Hepburn böyle aglarken, duramiyorum. dedi.Cok az vaktimiz vardi, cok.