Bozkurt ve Ergenekon Destani

Destanlarin kendisine mahsus özellikleri vardir. Onlar, bir milletin hayatta kalmayi sürdürebilmesi veya yok olmak ile yüz yüze gelmesi ya da cok büyük güclerle mücadelelerini anlatir. Bunlari anlatirken mensubu oldugu milletin tarihini, kültürünü ve dilini önceki nesillerden sonraki nesillere tasir. Bozkurt Destani ve Ergenekon Destani, cok kisa metinlerine ragmen, bu bahsettigimiz unsurlarin hepsini birden bünyesinde bulunduran ilgi cekici iki Türk destanidir. Bozkurt Destani ve Ergenekon Destani aslinda ayni destandir. Yani Ergenekon Destani, Bozkurt Destaninin devamidir. Bir baska söyleyisle konunun Islamiyet öncesinde yaziya gecirilen ve Cin kaynaklarinda yer alan metinlerine Bozkurt Destani adi verilmis, Islamiyetin kabulünden sonra yaziya gecirilen Resideddin tarafindan Farsca olarak kaleme alinan Camiüt-Tevarih, Cagatay Türkcesi ile kaleme alinmis Secere-i Terakime ile Yazicioglu Ali tarafindan kaleme alinmis Tevarih-i l-i Selcuk rivayetlere de Ergenekon Destani denilmistir. Farkli zamanlarda farkli bilim adamlari tarafindan tespit edilip adlandirildigi icin ortaya böyle bir ayrim cikmistir. Bozkurt Destani ve Ergenekon Destani, Türk toplum hayatinin temel unsurlari arasinda yer almistir. Kurdun tarih boyunca kutsal sayilmasi ve bu hayvanin Türkler arasindaki sayginligi, demircilik ve demirin tarih boyunca önemli hatta kutsal görülmesi, zor zamanlarda toplum dayanismasi ve is birligi, Köktürklerin kurttan türeyisinin ücüncü destaninda dünyanin günümüzde kullandigi takvimin temelinin atilisi, hepsinden ötesi Türkün tarih boyunca karakterindeki tam bagimsizlik ve özgürlük tutkusu bunlara örnek olarak verilebilir. Dolayisiyla Bozkurt ve Ergenekon konusu, aradan binlerce yil gecmesine ragmen, Türkün ve Türklügün hafizasindaki yerini korumaktadir.