Böyle Buyurdu Zerdüst

Otuz yasindayken yurdunu ve yurdunun gölünü ardina birakarak daga cekildi Zerdüst. Dagda on yil zaman zarfinda, bikmadan, usanmadan hep ruhunu dinledi... Ve sonunda icinde, gönlünün derinliklerinde bir degisiklik duyumsadi. Günlerden birgün yildiz, aydinlatacak bir seyin kalmasyadi yazgin ne olurdu On yil varki buruya magarama cikiyorsun. Eger, ben, kartalim ve yilanim olmasaydik, isigindan ve yolundan bezerdin. Fakat her sabah seni bekledik. Isiginin fazlasini aldik ve bunun icin seni kutsadik. Bak Ben, fazla bal toplamis ari gibi uzanacak ellere muhtacim. Insanlar arasinda, akillilar deliliklerine; fakirlerde zenginliklerine kavustugu o derin sevinci tekrar yasatmak icin armaganlarimi paylastirmak istiyorum. Bunun icin asagilara inmeliyim. Nasil ki sen, cömert yildiz, aksamlari denizin arkasina iniyor ve arkadaki dünyaya isik götürüyorsan, ben de senin gibi, inmek istedigim insanlarin arasina girmek istiyorum. Ey, en büyük mutlulugu bile kiskanmadan görebilen tek göz, beni kutsa... Tasmak isteyen kadehi kutsa ki icinden su, altin gibi aksin ve mutlulugun pariltilarini her tarafa sacsin. Bak, bu kadeh yine bosalmak, Zerdüst yine insan olmak istiyor. Zerdüstün on yil sonra insanlarin arasina karisma istegi ve dagdan inisi böyle basladi.