Bir Haki Zaman Hikayesi

Ah, ne güzel kiz Sanki bulutlardan süzülmüs bir yagmur damlasi. Ama diger damlalardan farki su ki Düserken yeryüzüne, rüzgar ona biraz hüzün ama daha cok henüz ne oldugunu cözemedigim farkli bir cazibe katmis, al yanaklarina birer gamze kondurmus. Sonra gül bahcesinde, bir gül goncasinin tam üstüne düsmüs ki ondan olacak, yürüdügü yollar buhur buhur gül kokuyor. Ya narin endamina ne demeli Sanki nazli bir kelebek. Dokunmaya kiyamazsiniz. Incinmesinden korkarsiniz da cok yaklasmadan, uzaktan seversiniz. Ben biraz mahcup, biraz melankolik, göz ucuyla izlerken onu; o, benim saf ve temiz niyetimi sezmis olacak ki birden yüzünü cevirip bana bakti. Yetmedi, bana dogru yürümeye basladi. O an, yüregimi ani bir heyecan sardi. Göz göze geldigimizde utangac tavirlarinin arkasina gizledigi merakli bakislari o kadar acik secik, o kadar netti ki her halinden, beni hatirladigi Hic ummadigim bir zamanda ve mekanda göz göze geldigim bu kiz, konusacak mi benimle, diye düsünürken; o, bir adim mesafesi kadar bana yaklasti. Yüzünde beliren utangac bir Ben... dedi. Bazen bu saatlerde, buralarda öylesine gezerim. Bildigim sarkilari mirildanirim kendi kendime. Ya siz Siz sever misiniz sarki söylemeyi Onun bu narin, bu icli sesiyle bana yönelttigi soru karsisinda utandim. Ben... dedim. Sarki söylemeyi beceremem ki. Ama islik calarim.