Bakis ve Ses

Uzun yillar ünlü sinema dergisi Cahiers du cinemanin yayin yönetmenligini yapan Pascal Bonitzer, sinemayi sinema yapan temel özellikleri tek tek sorgulama konusu haline getirmis özgün bir düsünürdür. Bu dergide yayimlanmis yazilarini bir araya getiren Bakis ve Ses, daha önce yayimladigimiz Kör Alan ve Dekadrajlar gibi, temel bir saptamayla yola cikiyor Sinema, teknik aygitin yapisindan, cekim kosullarindan, montajdan ve yönetmen-oyuncu iliskisine dair belli kabullerden kaynaklanan, mekaniklesmis bir temsil ideolojisine sahiptir. Bu yüzden sinemanin yarattigi yasayan, canli, hareket halindeki alan derinliginin ortaya cikardigi gerceklik etkisini sorusturmak ilk görev olmali.Makalelerin tümünde yorumun merkezinde bakis var hem yönetmenin bakisi, hem o bakisi devralanlar olarak bizim perdeye bakisimiz. Diger yandan Bonitzere özgü en önemli katki, sinemada sesin kullanim bicimine, dis sese ve dis sesin nasil bir nesnellik ve otorite kaynagi olarak kullanildigina dair özel vurgusu.Kitapta, Amarcord ve Gece Bekcisi gibi iyi bilinen, klasiklesmis bir dizi film ile Ayzenstayn, Buuel, Godard, Straub ve Antonioni gibi yönetmenler ve belgesel sinema üstüne güzel yazilar okuyacaksiniz film seyretmekle kalmayip, birer yapim olarak filmlerin nasil calistigi üzerine düsünmeyi sevenler icin.