Baba

Ikinci Dünya Savasi yillarinin Avusturyasi. Lise mezuniyetine alti ay kala Rusyaya cepheye gönderilen ve savasin sonunda bedeninin bir kismini kaybederek dönen Josef Henüz cocukken ayaklariyla düzlestirdigi toprak zemini defter olarak kullanan, yas aldikca evrenini kitaplarla ören bir aile babasi. Bacak protezinin yani sira kitaplarina yaslanan bir adam. Köknar agaclarinin cevreledigi bir bina. Binanin en üst katinda, pencereyi actiginizda iceriye recine kokusunun sizdigi mütevazi bir kütüphane. Yazar Monika Helfer, eserinde Alman edebiyatinda Zeitsprung olarak adlandirilan zamansal sicrama metodunu kullaniyor. Savas sonrasi dönemin cicekli cayirlarina uzanmis halde gökyüzünü seyreden okur, kendisini bir anda S90li yillarda Berline dogru hareket eden bir trenin icinde bulabiliyor. Babada modern dünya ile Katolik kilisesi ögretisi arasinda seyreden dalga boyu yüksek bir hikayenin kapilari aralaniyor. Yük kitabindaki karakterlerden bir kismiyla yeniden karsilasiyoruz. Yazar Monika Helfer, Baba ismini verdigi kitabinda yasami gizem bulutu icinde gecen babasini anlatiyor. Kitapta trajedi, komedi ve absürtlük ic ice gecmis halde isleniyor. Kitabin ana karakteri Alman edebiyatinda tekrar tekrar karsilastigimiz biri icine kapanik, egomanyak, savastan dönmüs, savas travmasini maddi saplantilarla telafi eden bir adam. Monika Helfer, herkesten yakin oldugunu düsündüklerinizin uzak yönlerini gün yüzüne cikariyor. Christoph Schröder, Die Zeit Kitapta cizilen aile portresi savas sonrasi erken dönem toplumuna ayna tutuyor. Hikaye, manik düzeyde kitap bagimlisi olan bir babanin etrafinda gelisen olaylari resmediyor. Christel Wester, Deutschlandrundfunk Basinda büyük ve olumlu bir yanki uyandiran romanin yakin gelecekte Alman Kitap Ödülü listesinde yer almasi dogru bir sonuc olacaktir. Petra Reich, Literaturreich