Ayak Izleri

Ben bir yazar degilim, bunlari ticari bir amacla yazmadim. Güzel ülkemizin her yerinde, herkesle, ameleyle, memurla, amirle, Valiyle muhatap olan, masanin her iki tarafinda da yer almis biri olarak özel hayatimi degil, is hayatimi, meslek hayatimda yasadiklarimi basta mimar ve mühendis meslektaslarimla paylasmak istedim; genc meslektaslarimin giderek kararmakta olan yollarina bir nebze isik tutmaya calistim. Genclere ögüdüm sudur En iyi isveren devlettir, ya devlete calisin ya da kendinize. Ve mutlaka fark yaratmaya gayret edin, özünüzdeki cevheri ortaya koyun, paylasin. Buna hem sizin, hem de bu ülkenin ihtiyaci var.Bu anilari kaleme alirken, önce kitaplastirmaya, sonra da bir ad vermeye karar verdim. Giderken dedim önce, esim kabul etmedi, böyle dersen kalkar gidersin dedi. Bensiz yapamaz laf aramizda. Yahu ne gitmesi, gitmem merak etme falan. Yok. Düsündüm, Ayak Izleri dedim, bu kabul gördü. Her insan bir roman aslinda. Hayat, asla istedigimiz gibi cereyan etmiyor. Kendi bildigi gibi de olmadigi icin Kader de diyemiyoruz. Öyle tesadüfler oluyor ki, hayatinizi belirliyor. Ne diyor bir bilge Hayat, biz planlar yaparken, hayaller kurarken basimiza gelenlerdir. diyor. Cok dogru.