Agactaki Ev

Sosyal sorunlari masalsi bir mizahla ele alan, Italyan cocuk edebiyatinin siradisi yazari Bianca Pitzorno ilk kez Türkcede. Biri cocuk digeri yetiskin iki insanin sehirden uzak ama sevdiklerine yakin yeni bir yasam kurmalarini isleyen roman, apartmanlara tikili yasamaktan, sehirlerin gürültüsünden bikip usanan günümüz insanina, büyülü gercekci bir masal anlatiyor. Farkli canlilarin bir arada yasamasini karikatürize eden Pitzorno, insanin dogayi degistirici özelligine vurgu yapiyor. Hayvanlarin uyum saglama yetileriyle, insanlarin bulunduklari ortamlari uyarlayici yönleri arasinda mizah dolu bir zitlik yaratan kitapta, ucan köpekler, konusan kediler, miyavlayan bebekler, etobur bitkiler, usta sanatci Quentin Blakein neseli desenleriyle canlaniyor. Aglaia da, Bianca da sehirde apartman dairesine tikili yasamaktan sikilmislardi. Aglaia sekiz yasindaydi, Bianca ise bir yetiskindi. Kocaman bir mesenin dallarinda kendilerine sicak bir yuva kurdular ve kedileri Mürdümle birlikte keyifli bir yasama basladilar. Agactaki evi baska bilen yoktu. Daha dogrusu, onlar öyle saniyordu. Agaca ne zaman yerlestigi bilinmeyen tuhaf komsulari Calcene Bosbogaz Beyle tanistiklari gün, huzurlarini kaciran olaylar da basladi...