Abra Kadabra

Arastirmaci-yazar Berk Yüksel son kitabinda farkli konu basliklari altinda yolundaki duraklari paylasiyor. Yazar, böyle gelmis böyle gidercileri sarsmaktan büyük keyif alir. Yol göstermez, insanlarin yoluna göz dikmez sadece yol alir. Kolaya kacip baskalarini yontmanin gereksiz cabasi ile zamanini öldürmeyip, kendine odaklanmaya calisir. Jungun deyimiyle yüzyilimizda ruhunu kaybeden insanin bütünlenme cabasinin paylasimidir bu calisma. Kadim gelenek tünelinden süzülen tüm ögretilerin, inanclarin, ezoterik-inisiyatik disiplinlerin Birin farkli yansimalari oldugunun paylasimidir. Bu akintiya kürek cekmekten korkmayanin yolculugudur. Seni digerlerinden farksiz kilmaya bütün gücüyle calisan bir dünyada kendin olarak kalabilmek, dünyanin en zor savasini vermek demektir. En güzel konusan ya da en güzel yazan degil en güzel yasayan kahramandir. En kutsal yol kisinin kendi arayisi icin ciktigi yoldur... Insanoglu kendi ürettigi degerlerle digerini dislar, sürekli her seye sahip olmak ister. Benim olsun, olamiyorsa hic degilse o da benim gibi olsun ister. Dünyayi versen daha fazlasi der. Oysaki hicbir seye ihtiyaci olmayan insan, yenilmezdir. Hep ideali konusur ama ne yazik ki her daim vasati yasar. Makro kozmosu kendinde kucaklayan bir mikro kozmostur Gercek Insan. Bir özgün ve özel Anka olabilmek, netice ile ilgili degil ama bizzat bir görevin parcasi olmakla ilgilidir. Yasam yasayabilene sürekli inisiyasyondur, farkindalik sürecidir ve sürekli kendinden yeniden dogumdur. Durmaksizin inilen ve cikilan sarmal merdivenler kendini kesfetmeye vesiledir. Hayatta iyiler ben daha iyiyim diye birbirini yerken vasat hep kazanir. Dendigi gibi Yanmayi göze alamayan da Hz. Ibrahim olamaz... Sözün özü sudur -Ben bu dünyaya herkesin istedigi gibi biri olmak icin gelmedimGerisi lafügüzaftir...