365 Günde Sevgili Peygamberim

Gül yüzlü güzel Cocuk Peygamberin, seni cok severdi. Tipki Hasanini, Hüseyinini, Rukiyyesini, Tipki Üsamesini sevdigi gibi. Tipki Fatimasini, Ümmü Gülsümünü sevdigi gibi. Gül yüzlü güzel Cocuk Sen, Onun Zeynebi, Esmasi, Enesi, Besiri, Abdullahisin. Bir baba evladini nasil sever, öyle severdi seni. O, sevgisiyle, sefkat ve merhametiyle senin manevi babandir cünkü. Osav, hepimizin babasi Ta o zamandan sana selam yollamisti, biliyor musun Ne mutlu beni görmeden iman edene diyerek seni tebrik etmisti. Ey gül yüzlü güzel Cocuk Gülü seversin degil mi Gül, kokusunu Ondan almis bilir misin Seni seven Peygamberinin hayati bir Gül Bahcesi. Nurdan Damla ablan seni bu bahceye cagiriyor. Gir bu bahceye; seyret rengarenk güzel gülleri, icine cek bin bir cesit nefis kokulari. Göreceksin, sen de bir Gül oluvermissin birden. Bakmaya imrenilen, koklamaya doyulmayan bir Gül Ve eminim; Ben de Peygamberimin döneminde bir Besir, bir Enes, bir Üsame, bir Zeynep, bir Esma olsaydim keske. Ah ne olurdu, benim de saclarimi sevgiyle, sefkatle oksasaydi. Bana da keske; SBaban Ben, annen ise olsun istemez misin deseydi. diyeceksin icinden. Gül yüzlü güzel Cocuk Unutma O sav, seni mutlu etmek icin geldi dünyaya. Seni mutlu etmek isteyeni bilmek, tanimak istemez misin